Een krantenartikel kopte in juni 2017: School schaft Moeder- en Vaderdag af “uit respect voor de diversiteit”. Dit bleek een gevoelig thema, dat enige commotie veroorzaakte.
Maar we liepen steeds meer tegen de nieuwe vormen van samenleven aan en de context waarin kinderen leefden en opgroeiden. Misschien was de klassieke gezinsvorm toen nog de meest gangbare, maar toch verschenen termen als één-oudergezinnen, kinderen met 2 papa’s of 2 mama’s, plus-ouders, …frequent in de media. Het heeft wel enkele jaren geduurd; een traditie verander je niet zonder slag of stoot, maar ondertussen vieren we ‘ouderdag’ in plaats van moeder- of vaderdag.
Een andere opmerkelijke evolutie uit de jaren ’10, is het uitwerken van een gender-neutrale politiek op alle beleidsniveau’s.
De dienst Diversiteitsbeleid gaf het advies om mensen neutraal aan te spreken met ‘geachte deelnemer’ of ‘beste collega’ in plaats van ‘geachte meneer/mevrouw (achternaam)’. Zo verdween de term ‘m/v’, in alle communicatie, inclusief bij vacatures. Het pictogram voor de aanduiding van toiletten is nu een (gender)neutraal symbool.
Wie zorgt voor zijn kinderen verdient zeker een bloemetje; de traditie bleef overeind. De oorspronkelijke –christelijke- feestdagen zijn geschrapt; en de andere werden geherdefinieerd als ouder-dag. Zo vieren we in 2038 één ouderdag op 9 mei en ééntje op 13 juni.
